Wednesday, April 16, 2008

http://fakellaki.blogspot.com/

Διάβασα χτες το blog της Αμαλίας...πρώτη φορά είδα 4-ψήφιο αριθμό comments..

Πίσω από κάθε της φράση κρύβεται το (δικαιολογημένα) βαθύ μίσος που ένιωθε για τους γιατρούς και ο πόνος που είχε στιγματίσει την ζωή της.Χωρίς να χρησιμοποιεί ποιητικό λόγο καταφέρνει να σου περάσει τα συναισθήματα της χρησιμοποιώντας μια αφοριστική γραφή διανθισμένη με αφηγήσεις πραγματικων γεγονότων και μερικά καλά λόγια για αυτούς που την βοήθησαν..

Σίγουρα υπάρχουν υπερβολές στο blog της..σίγουρα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μια πιο στωική αντιμετώπιση του θέματος θα ήταν 'καλύτερη'.Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει όμως την καθαρότητα των συναισθημάτων της..μίσος,πόνος,κραυγές απελπισίας..όλα αποτυπώνονται πεντακάθαρα στα γραπτά της

Θέτει έτσι μια φασιστική κόκκινη γραμμή...ή είσαι μαζί μου ή είσαι με τους πιθήκους..δεν χωράνε 'ναι μεν αλλά'

Οσο για την δικαίωση της Αμαλίας...όταν κάτι σου μιλάει άμεσα στο συναίσθημα,ότι κάνεις για αυτό θα το κάνεις άμεσα..μετά από λίγο καιρό,ανακλαστικά, θα φροντίσεις να το ξεχάσεις

1 comment:

Artemis V. said...

όταν κάτι είναι αφοπλιστικό σε τέτοιο βαθμό, ή δεν λες τίποτα..
ή λες πολλά.
Κι εγώ την έχω διαβάσει, δεν θα μπορούσα να σου σχολιάσω κάτι παραπάνω, δεν έχω βρεθεί στη θέση της, ούτε από μακρυά.
Εύχομαι να έχει όντως υπερβολές.